|
Uit: 'Robbert Jan en het geheim van de Groene Hand': Sproetje bleef stokstijf staan van verbazing, toen hij oudoom zag. Z'n ogen rolden haast uit z'n hoofd. Oudoom Gerard keek ook zeer verwonderd. "Niet te geloven!" stamelde hij, terwijl hij een stap terug deed en zodoende bijna viel over Crazy. "Jij alweer! Wat doe je hier?" "Ik logeer hier bij m'n neef en nicht," zei Sproetje bedeesd. Hij wist zich geen raad nu de oude heer uit de trein oudoom Gerard bleek te zijn. Tjonge, dit was afschuwelijk. Stel je voor, dat idiote verhaal, dat hij hem verteld had over de bende van de Groene Hand! Als hij het maar niet aan tante Susan vertelde, wat zou die daar van denken? Ze zou er vast niets van begrijpen en ze zou zeker boos worden! "Dus je bent hierheen gevlucht," begon oudoom. "Weten je neef en nicht er al van?" "Stil toch alstublieft!" zei Sproetje wanhopig. "U moet er absoluut met niemand over praten. Denk om de bende van de Groene Hand! Ze zullen u ook te pakken nemen, als u hen verlinkt." "Verlinkt?" herhaalde oom Gerard niet-begrijpend. "Doorslaan, ze verraden, is het u nu duidelijk?" vroeg Sproetje gespannen. "Zeg geen woord hierover tegen iemand. Pas alleen goed op voor de Groene Hand!" De gong in de hal klonk voor de lunch. Oom Gerard en Sproetje schrokken er allebei van. |
